Αεροσκάφη P-3B Orion

Το P-3B Orion είναι τετρακινητήριο αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας μεγάλης εμβέλειας και αποστολή του είναι ο εντοπισμός πλοίων, υποβρυχίων και ναρκών. Το Orion αποτελεί ίσως το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας της μεταπολεμικής περιόδου, το οποίο εξελίχθηκε από ένα αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας και κατασκευάστηκε σε περισσότερα αντίτυπα από κάθε άλλο του είδους του.

Παρόλο που η παραγωγή του ξεκίνησε στη δεκαετία του '60 εξακολουθεί να είναι αξιόπιστο διαθέτοντας μεγάλη ακτίνα δράσης και πολύ καλά πτητικά χαρακτηριστικά. Έχει μετατραπεί σε πλατφόρμα εξέλιξης και μεταφοράς προηγμένου ανθυποβρυχιακού ηλεκτρονικού εξοπλισμού.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Πλήρωμα	8 (3 ιπτάμενοι και 5 προσωπικό ναυτικού)
Κινητήρας	Allison T-56-A-14
Ώση	4.910 hp
Εκπέτασμα Πτερύγων	30,37 μέτρα
Μήκος	35,61 μέτρα
Ταχύτητα	411 κόμβοι
Ύψος	8.625 μέτρα
Βάρος (κενό/μέγιστο)	27890 / 60298 κιλά
Ρυθμός ανόδου	594 μέτρα / λεπτό
Επιχειρησιακό ύψος οροφής	8625 μέτρα

Φωτογραφίες: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11

Ολες οι εκδόσεις των P-3 είναι εξοπλισμένες με κινητήρες Turboprop Allison T-56, με την έκδοση Ρ-3Α να εφοδιάζεται με τους T56-A-10W ισχύος 4500 ίππων κατά την απογείωση, ενώ οι μετέπειτα εκδόσεις του αεροσκάφους (P-3B,C) διέθεταν τους T56-A-14 ισχύος 4910 ίππων κάτω από τις ίδιες συνθήκες. O συνολικός όγκος μεταφερόμενου καυσίμου φθάνει τα 9200 γαλόνια (34826 λίτρα) και αποθηκεύεται σε μία κεντρική δεξαμενή στην άτρακτο του αεροσκάφους και σε τέσσερις πτερυγικές. Το πλήρωμα των Orion είναι δεκαμελές και λόγω των πολύωρων πτήσεων υπάρχει και χώρος ανάπαυσης και προετοιμασίας φαγητού.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε πολλές αποστολές ο ένας κινητήρας σβήνει (συνήθως ο κινητήρας νούμερο ένα, ο αριστερός εξωτερικός κινητήρας) για να παραταθεί ο χρόνος παραμονής στο θέατρο επιχειρήσεων εξοικονομώντας καύσιμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σβηστοί και οι δύο εξωτερικοί κινητήρες, πάντα σε συνάρτηση με το βάρος του αεροσκάφους, τον καιρό και την ποσότητα καυσίμου. Κάποιες περιπολίες μπορεί να διαρκέσουν έως 10 ώρες, και χρησιμοποιούνται περισσότεροι πιλότοι και πλήρωμα. Το ρεκόρ για την μακρύτερη πτήση από αεροσκάφος P-3 είναι 21,5 ώρες, που το κατέχει η 5η μοίρα της Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας από το 1972.

Το αεροσκάφος έχει 10 θέσεις ανάρτησης οπλισμού και μπορεί να μεταφέρει περίπου 9-10 τόνους όπλων, όπως:

4-8 απλές βόμβες της σειράς ΜΚ80
4 Πυραύλους κατά πλοίων Harpoon, Slamer, AGM-65 Maverick
8 Τορπίλες
8-11 Θαλάσιες νάρκες
140 συνολικά ενεργητικά και παθητικά Sonob για εντοπισμό υποβρυχίων

Το P-3 Orion σε ελληνική υπηρεσία

Η Ελλάδα παρέλαβε μεταχειρισμένα P-3B Orion από το αμερικανικό ναυτικό την τριετία 1993-1996, αντικαθιστώντας τα HU-16B Albatross που ήταν ξεπερασμένης τεχνολογίας, βραδυκίνητα, με εμβολοφόρους κινητήρες, απαρχαιωμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και υποτυπώδη ικανότητα μεταφοράς οπλικού φορτίου. Αντίθετα, τα P-3 διαθέτουν στο εμπρόσθιο μέρος της ατράκτου εσωτερική αποθήκη μεταφοράς οπλισμού, όπου μπορούν να φιλοξενηθούν διάφοροι συνδυασμοί από νάρκες (συμβατικές ή πυρηνικές), βόμβες βυθού και τορπίλες. Τα αεροσκάφη διαθέτουν επίσης 10 εξωτερικούς πυλώνες μεταφοράς όπλων κάτω από την πτέρυγα, που μπορούν να μεταφέρουν τορπίλες, νάρκες και ρουκέτες, ενώ αργότερα προστέθηκε και η δυνατότητα μεταφοράς πυραύλων αέρος-επιφανείας. Έτσι, τα P-3B Orion μπορούν να εκτοξεύσουν πυραύλους αέρα-επιφανείας AGM-12 Bullpup.

Η σχετική σύμβαση προμήθειας υπογράφηκε το 1994 και περιλάμβανε την προμήθεια έξι P-3B TACNAVMOD για επιχειρησιακή χρησιμοποίηση, τεσσάρων P-3A για υποστήριξη με ανταλλακτικά και ένα πακέτο εκπαιδεύσεως. Η εκπαίδευση άρχισε τον Ιανουάριο του 1996 και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1997. Το πρώτο αεροσκάφος έφθασε στην Ελλάδα το Μάιο του 1996, ενώ η παραλαβή ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 1997 με την άφιξη στην Ελλάδα και του έκτου αεροσκάφους. Και τα έξι αεροσκάφη ανήκουν επιχειρησιακά στην 353 ΜΝΑΣ που εδρεύει στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

Παροπλισμός και (μη) αντικατάσταση

Τα αεροσκάφη P-3B παροπλίστηκαν το 2009. Αιτία ήταν η συμπλήρωση των ωρών πτήσης για βαριά εργοστασιακή συντήρηση, αλλά και το μηδενικό υπόλοιπο ωρών πτήσης για την εκτέλεση επιπλέον ειδικών δομικών επιθεωρήσεων στις κρίσιμες περιοχές του αεροσκάφους. Την δυνατότητα των εν λόγω επιπλέον δομικών επιθεωρήσεων δεν την κατέχει η ΕΑΒ και συνεπώς απαιτείτο μετάκληση της κατασκευάστριας εταιρείας ή πιστοποιημένου από αυτήν επισκευαστικού οίκου.

Το ΠΝ εξέτασε την δυνατότητα πρόσκτηση νέου αεροσκάφους με επιχειρησιακές δυνατότητες αντίστοιχες του Ρ-3, όμως η επιλογή αυτή κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη καθως οι δυνατότητες του αεροσκάφους ανεβάζουν σημαντικά το κόστος. Εξετάστηκε επίσης η δυνατότητα πρόσκτησης νέου αεροσκάφους με δυνατότητες χαμηλότερες του Ρ-3, όμως η απαίτηση πρόσκτησης νέων υποδομών και η αδυναμία κάλυψης βασικών επιχειρησιακών απαιτήσεων του ΠΝ θα απαιτούσε την αγορά μεγαλύτερου αριθμού αεροσκαφών.

Στις 14 Οκτωβρίου 2008, διεθνή δημοσιεύματα ανέφεραν ότι η Ελλάδα απέρριψε το ενδεχόμενο πρόσκτησης μεταχειρισμένων αεροσκαφών Lockheed S-3B Viking, σε υπηρεσία τότε με το USN, λόγω της αναφερόμενης δομικής καταπόνησής τους εξ αιτίας των προσηνώσεων σε αεροπλανοφόρα, της πιθανής μειωμένης διαθεσιμότητας των αναγκαίων ανταλλακτικών, της απαιτούμενης εκπαίδευσης και του αυξημένου Κόστους Ώρας Πτήσης (ΚΩΠ). Το επόμενο έτος το S-3B αποσύρθηκε πρόωρα από το USN, με τα περισσότερα αεροσκάφη να έχουν διαθέσιμες περίπου τις μισές από τις 18.750 ΩΠ.

Τον Σεπτέμβριο 2011, η Lockheed Martin κατάθεσε στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας πρόταση για την προμήθεια τεσσάρων αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας τύπου P-3C από τις ΗΠΑ. Τα αεροσκάφη θα αναβαθμίζονταν ριζικά από την εταιρεία με παρεμβάσεις που θα επέκτειναν την πτητική ζωή τους μέχρι το 2035, ενώ το κόστος όλων των παρεμβάσεων θα ήταν χαμηλότερο από τα 250 εκατομμύρια ευρώ.

Το πρόγραμμα απορρίφθηκε καθώς αποφασίστηκε ότι η εκτέλεση των εργασιών σε βιομηχανίες των ΗΠΑ θα είχε ως αποτέλεσμα την πολύ μικρή ή μηδενική συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας, ενώ τα αεροσκάφη κρίθηκαν δομικά πολύ πιο επιβαρημένα από τα P-3B του ΠΝ.

Πρόγραμμα δομικού εκσυγχρονισμού P-3B

Τελικά το ΠΝ προέκρινε ως προσφορότερη επιλογή, την υλοποίηση προγράμματος ΑΦΝΣ με δομικό και επιχειρησιακό εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων P-3B. Η διακρατική συμφωνία ΗΠΑ-Ελλάδας ανακοινώθηκε στις 15 Μαρτίου 2015 και περιλαμβάνει την επανενεργοποίηση ενός αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας «ενδιάμεσης λύσης». Αξίζει να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα αεροσκάφη είναι κατασκευής 1966 / 1967 και ότι με επιστολή που απέστειλε στις 7 Μαΐου 2013 η Lockheed Martin, είχε προειδοποιήσει ότι η ενεργοποίηση των P-3B δεν αποτελεί την ενδεδειγμένη επιλογή χαμηλού κόστους και ρίσκου βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.

Φωτογραφίες: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - Εργασίες - Εργασίες

Η συμφωνία περιλαμβάνει τον εκσυγχρονισμό τεσσάρων αεροσκαφών P-3B μέσω του προγράμματος εκσυγχρονισμού και ανακατασκευής μέσης ζωής των αεροσκαφών (Mid-Life Upgrade – MLU). Το πρόγραμμα MLU παρατείνει τη λειτουργική ζωή του αεροσκάφους κατά 15.000 ώρες πτήσης, ενώ στη σύμβαση προβλέπεται και βαριά συντήρηση που συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένα συστήματα αποστολών και διαχείρισης, νέα ηλεκτρονικά συστήματα και άλλα επικουρικά λειτουργικά συστήματα και υπηρεσίες.

Τα 'νέα' P-3B σε δομικό επίπεδο ανακατασκευάζονται κατά 60% με νέας τεχνολογίας υλικά, αυξημένης αντοχής σε μηχανική καταπόνηση και διάβρωση. Παράλληλα, επιτυγχάνουν υψηλότατες επιδόσεις ακτίνας (2.494km με τρίωρη παραμονή στην περιοχή ενδιαφέροντος σε ύψος 1.500ft), διάρκειας πτήσης (άνω των 12 ωρών) και μεταφοράς φορτίου, το οποίο περιλαμβάνει έως οκτώ τορπίλες ή έως τρεις νάρκες των 450kg στην εσωτερική αποθήκη και πάνω από 7.000kg σε δέκα πτερυγικούς φορείς, φυσικά με ανάλογη υποβάθμιση των πτητικών επιδόσεων. Από την άλλη πλευρά, η κατανάλωση καυσίμου του P-3 είναι κατά προσέγγιση τριπλάσια αυτής των δικινητήριων αεροσκαφών. Το ΠΝ θα αξιοποιήσει το υφιστάμενο απόθεμα ανταλλακτικών αποφεύγοντας τη δαπάνη της προμήθειας νέων. Τα αεροσκάφη επιτρέπουν στο ΠΝ:

να καλύπτει επαρκώς την από αέρος πολύωρη επιτήρηση μεγάλων θαλάσσιων περιοχών εθνικού ενδιαφέροντος
τον εντοπισμό, παρακολούθηση και αναγνώριση όλων των τύπων πλοίων επιφανείας
τη συλλογή και διαβίβαση πληροφοριών για πλοία ειδικού ενδιαφέροντος (πολεμικά και εμπορικά)
την ανθυποβρυχιακή έρευνα σε εκτεταμένη γεωγραφικά περιοχή
την συμμετοχή σε επιχειρήσεις Έρευνας – Διάσωσης και ταχείας ανάπτυξης / εθνικής προβολής στα όρια του FIR Αθηνών και πέραν αυτών

Αναβάθμιση ηλεκτρονικού εξοπλισμού

Τα αναβαθμισμένα P-3 εξοπλίζονται με σύγχρονα συστήματα έρευνας και ανταλλαγής δεδομένων, επιτρέποντάς τους να δρουν ως κέντρο μεταφοράς κρίσιμων δεδομένων σε εναέρια και εδαφικά κέντρα διοίκησης και ελέγχου, προθέτοντας στην συνολική εικόνα τακτικής ενημέρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασικό κομμάτι εξοπλισμού είναι το σύστημα ανταλλαγής δεδομένων ULS (Universal Link System) της ελληνικής εταιρείας ISI, που είναι αρθρωτής αρχιτεκτονικής και υποστηρίζει όλα τα ΝΑΤΟικά πρωτόκολλα επιικοινωνιών για την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων (Link 16, Link 11A, Link 11B, Link1, ATDL-1, IJMS, JREAP και Link 22). Σύμφωνα με πληροφορίες, το 'νέο' P-3 θα έχει:

νέου τύπου ηχοσυμαντήρες ενεργητικού και παθητικού τύπου
ραντάρ ELM-2022A του Ισραήλ και σύστημα υποκλοπής της ίδιας εταιρίας, που επιτρέπουν στο αεροσκάφος να εγκλωβίσει υποβρύχια σε απόσταση περίπου των 370 χλμ, όταν τα τελευταία πλέουν σε βάθος περισκοπίου
σύστημα ζεύξης δεδομένων Link 16, επιτρέποντάς του να μεταφέρει δεδομένα σε άλλα πτητικά μέσα ή μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού
πλήρως ψηφιακό θάλαμο χειρισμού με Ολοκληρωμένο Σύστημα Αεροπορικών Ηλεκτρονικών (IAS) Flight2 της Collins Aerospace
σύστημα ELINT ELL-8385, σύστημα Αναγνώρισης Φίλου ή Εχθρού (IFF) AN/APX-123
Σύστημα Ολοκλήρωσης και Διαχείρισης Θαλάσσιας Αποστολής (M2IMS)
Σύστημα Προειδοποίησης Βλήματος (MWS) AAR-47 και CMDS AN/ALE-47

Επιπρόσθετα, στα πλαίσια υποβοήθησης του έργου του ΛΣ, τα P-3B θα συνεισφέρουν στην θαλάσσια επιτήρηση/ διαφύλαξη των θαλάσσιων συνόρων / αντί-επιτήρηση λαθρεμπορίου/ ανίχνευση πετρελαιοκηλίδας/ θαλάσσιας ρύπανσης / επιθεώρησης και διαχείρισης της αλιείας / ελέγχου παράτυπης μετανάστευσης / παρακολούθηση ΑΟΖ και παροχή υπηρεσιών SAR εντός του FIR Αθηνών.

Το πρόγραμμα αναβάθμισης «καρκινοβατεί»

Το πρόγραμμα αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή τεράστιες επικρίσεις και καθυστερήσεις, με την παράδοση του πρώτου αεροσκάφους να εξαγγέλεται πολλές φορές από τον Σεπτέμβριο του 2017, αλλά τελικά η παραλαβή έγινε στα μέσα Μαϊου 2019. Παράλληλα, ενώ η συμφωνία έχει οροφή τα 500.000.000 ευρώ, μέχρι το τέλος του 2018 είχαν ήδη καταβληθεί στην ΕΑΒ τα 377.000.000 ευρώ χωρίς να παραληφθεί κανένα αεροσκάφος. Η διαδικασία αναβάθμισης (ΠΝ) ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 2016 στις εγκαταστάσεις της EAB και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα το πρώτο εκσυγχρονισμένο P-3Β Orion θα έπρεπε να παραδοθεί το 2020. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Τα προβλήματα περιλαμβάνουν μεγάλη ποικιλία αντικειμενικών δυσκολιών, όπως το γεγονός ότι Ναυτικό των ΗΠΑ και η Lockheed Martin αντιμετώπισαν πρόβλημα τεχνικής επάρκειας λόγω της παλαιότητος του τύπου, καθώς το αεροσκάφος είχε αποσυρθεί εδώ και δεκαετίες από υπηρεσία. Η έλλειψη προσωπικού της ΕΑΒ, που υποχρέωσε σε πρόσληψη προσωπικού από την πορτογαλική OGMA, αλλά και η κακή κατάσταση των αεροσκαφών λόγω της μακροχρόνιας (από το 2009) υπαίθριας παραμονής τους χωρίς καμμία προφύλαξη μέχρι να φιλοξενηθούν και πάλι στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ. Έτσι, πέρα από την δομική αναβάθμιση με νέες συλλογές πτερύγων που περιελάμβανε το πρόγραμμα, διαπιστώθηκε μία σειρά προβλημάτων από διαβρωμένα μέρη, εξαρτήματα και συστήματα των αεροπλάνων

Η ΕΑΒ επικέντρωσε τις προσπάθειές της και τον κύριο όγκο του εξειδικευμένου προσωπικού της στην υλοποίηση του προγράμματος αναβαθμίσεως 83 μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας σε F-16V και στην απόδοση αεροσκαφών C-130 που βρίσκονται επί μακρόν στις εγκαταστάσεις της για εργασίες συντηρήσεως. Για να προχωρήσει παράλληλα και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των P-3B, η Lockheed Martin έκρινε ότι χρειαζόταν η ενίσχυση με πρόσληψη συμβασιούχων, οι οποίοι επρόκειτο να αναλάβουν έργο από τις 1 Νοεμβρίου 2021.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2021 αποπληρώθηκε η ανατεθείσα το 2015 σύμβαση ύψους 499.843.145 δολαρίων, χωρίς να έχει παραδοθεί κανένα εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος. Μέχρι σήμερα, οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα αποδίδονταν στην έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού στην ΕΑΒ, ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι τεράστιο πρόβλημα δημιουργήθηκε με τις νέες πτέρυγες των αεροσκαφών που αποδείχθηκαν ασύμβατες με το P-3B, με αποτέλεσμα να απαιτηθούν δομικές τροποποιήσεις, αλλά και με την εμφάνιση προβλημάτων που σχετίζονται με την δομική κατάσταση των αεροπλάνων.

Χρονοδιάγραμμα παράδοσης αεροσκαφών

Η διαδικασία αναβάθμισης ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 2016 και το πρώτο εκσυγχρονισμένο P-3Β Orion θα έπρεπε να παραδοθεί το 2020.

Τον Οκτώβριο του 2021, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρθηκε με τα πλέον "μελανά" χρώματα στο πρόγραμμα αναβάθμισης των αεροσκαφών P-3, μιλώντας από το βήμα του κοινοβουλίου. Το περιέγραψε ως "αμφιβόλου επείγοντος χαρακτήρα όσον αφορά τις απαιτήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων" και τόνισε ότι τα 500.000.000 ευρώ που κόστισε αναλογούν στην απόκτηση νέων τορπιλών βαρέως τύπου αλλά και στα κατευθυνόμενα Ισραηλινής κατασκευής βλήματα Spike Nlos. Ο ΥΕΘΑ πρόσθεσε ότι το πρόγραμμα "καρκινοβατει" και υπάρχουν ήδη υπερβάσεις στο τελικό κόστος.

Επανέρχεται σε πτητική κατάσταση το αεροσκάφος της "ενδιάμεσης" λύσης, το οποίο δεν είναι αναβαθμισμένο και κύριο στόχο έχει την εκπαίδευση των πληρωμάτων (έπρεπε να έχει παραληφθεί το 2017).

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το πρώτο εκσυγχρονισμένο P-3Β Orion θα έπρεπε να παραδοθεί το 2020. Το πρόγραμμα αναθεωρείται και η EAB καλείται να παραδώσει τα δύο πρώτα αεροσκάφη το 2022 και τα επόμενα δύο μέσα στο 2023.

Εργασίες πραγματοποιούνται μόνο σε ένα από τα τέσσερα υπό αναβάθμιση αεροσκάφη και μάλιστα από μόλις 20 τεχνικούς, όταν απαιτούνται πάνω από 200 για να μην σημειωθούν καθυστερήσεις. Το χρονοδιάγραμμα θεωρείται αδύνατον να υλοποιηθεί και μετακυλίεται εκ νέου κατά ένα έτος (2023 και 2024).

Ανακοινώνεται ότι οι εργασίες στο αεροσκάφος Νο2 (το πρώτο αναβαθμισμένο P-3B Orion) έχουν ολοκληρωθεί σε ποσοστό περίπου 85% και αναμένεται η παράδοσή του κατά "το πρώτο διάστημα του νέου έτους". Οι εργασίες στο αεροσκάφος Νο3 έχουν αγγίξει το 50%, ενώ στο τέταρτο αεροσκάφος οι εργασίες βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο.

Προκύπτει νέα αναθεώρηση του χρονοδιαγράμματος υλοποιήσεως, με την παράδοση του πρώτου εκσυγχρονισμένου P-3 Orion να τοποθετείται τον Απρίλιο του 2024, με το δεύτερο να ακολουθεί τον Ιούνιο, το τρίτο τον Δεκέμβριο και το τελευταίο εντός του 2025.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι εργασίες στο πρώτο από τα τρία αεροπλάνα είχαν ολοκληρωθεί σε ποσοστό 75% (δηλαδή λιγότερο από το 85% που είχε ανακοινωθεί 8 μήνες νωρίτερα) και αναμένεται να ξεκινήσει δοκιμές εδάφους τον Σεπτέμβριο. Στο δεύτερο είχε συντελεστεί πρόοδος σε ποσοστό 50% ενώ στο τρίτο μόλις 20%.

Το χρονοδιάγραμμα τροποιείται (εκ νέου) και η απόδοση του πρώτου Ρ-3 προγραμματίζεται τον Αύγουστο του 2024, για να ακολουθήσουν ένα τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και ένα τον Δεκέμβριο του 2025.

Τίθεται υπό αμφιβολία η παράδοση του πρώτου αναβαθμισμένου αεροσκάφους («153415») κατά το τρέχον έτος, το οποίο αναμένεται να πραγματοποιήσει το πρώτο δοκιμαστικό “Run Up” τον Φεβρουάριο. Για την πλήρη εγκατάσταση ηλεκτρονικών συστημάτων και την έναρξη δοκιμών με ολοκληρωμένες τις εργασίες προετοιμασίας απαιτείται παρέλευση μηνών και η άφιξη ομάδος Αμερικανών που θα έλθουν για την εκτέλεση των πτητικών δοκιμών/

Σε ότι αφορά στο Νο3 αεροσκάφος, οι εργασίες αγγίζουν το 60%, ενώ το 4ο και τελευταίο Ρ-3 μπήκε στο υπόστεγο τον Φεβρουάριο του 2024 και έχει ξεκινήσει η αποσυναρμολόγησή του, για να περάσει την διαδικασία της δομικής αναβάθμισης (ποσοστό 20%).

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Μάρτιο του 2023 έγινε γνωστό ότι το υπάρχον εκπαιδευμένο προσωπικό είναι υποχρεωμένο να μεταβαίνει ανά δίμηνο περίπου στο εξωτερικό προκειμένου να υφίσταται εκπαίδευση σε προσομοιωτή πτήσεως P-3. Η εκπαίδευση αυτή πραγματοποιείται στην Γερμανία και κρίνεται απαραίτητη για την συντήρηση της πτητικής ικανότητος του προσωπικού, δεδομένου ότι το μοναδικό ενεργό P-3B Orion δεν επαρκεί για τον σκοπό αυτόν, λόγω των τακτικών καθηλώσεών του προκειμένου να υποβληθεί στις προβλεπόμενες διαδικασίες συντηρήσεως.