Βομβαρδιστικό A-7E/H Corsair

Το A-7 είναι ένα αμερικάνικης κατασκευής, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, μαχητικό αεροσκάφος κρούσης μεγάλης εμβέλειας, που εντάχθηκε στο οπλοστάσιο της ΠΑ το 1975. Η Αμερικανική πολεμική αεροπορία χρησιμοποίησε ευρέως το Α-7 στον πόλεμο του Βιετνάμ, στις επιχειρήσεις στην Λιβύη, το 1983 στην Αμερικάνικη επέμβαση στην Γρενάδα, το '89 στον Παναμά και το 1991 στη "Καταιγίδα της Ερήμου" όπου το αεροπλάνο διέπρεψε.

Τα αεροσκάφη A-7E/H Corsair αποσύρθηκαν την Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Τα ελληνικά Α-7 έχουν αμιγώς ρόλο βομβαρδισμού και αρχικώς τοποθετήθηκαν στη Λάρισα (110 ΠΜ, 347 Μοίρα "Περσέας") και στη Σούδα (115 ΠΜ, 340 μοίρα "Αλεπού" και 345 μοίρα "Λαίλαπα"). Το 2002, μεταφέρθηκαν στον Άραξο (116 ΠΜ, 335 μοίρα "Τίγρης" και 336 μοίρα "Όλυμπος") στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης των βάσεων της ΠΑ. Η χώρα μας μαζί με την Πορτογαλία είναι τα μοναδικά κράτη που χρησιμοποίησαν το εν λόγω αεροσκάφος στον κόσμο εκτός από τις ΗΠΑ

Η ιστορία του A-7 Corsair

Το A-7 Corsair δημιουργήθηκε μετά από απαίτηση του Ναυτικού των ΗΠΑ (USN) για ένα επιθετικό αεροσκάφος, μεγάλης μεταφορικής ικανότητας οπλικού fορτίου άνω των 10.000 λιβρών, μεγάλης ακτίνας δράσης και ακρίβειας στην πλοήγηση αλλά και στην άφεση του οπλικού φορτίου, κάτω από δυσχερείς καιρικές συνθήκες μέρα ή νύχτα. Από τις τέσσερις εταιρίες που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό (Douglas, North American, Grumman και LTV), η τελευταία αναδείχθηκε νικήτρια και το A-7A πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 27/9/1965. Συνολικά κατασκευάστηκαν 199 A-7A όλα για το Αμερικανικό Ναυτικό και η πολύ καλή απόδοση κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στη N.A. Ασία, ισχυροποίησε τη θέση του νέου επιθετικού αεροσκάφους στο αεροπορικό δυναμικό του Ναυτικού, οδηγώντας στη δημιουργία βελτιωμένων παραλλαγών.

Το A-7B ήταν ουσιαστικά ένα "-Α" εξοπλισμένο με ισχυρότερο κινητήρα συνολικής ώσης 5.535 Kgr (12.191lb, 54,2 KN), ενώ η μετεξέλιξη του κινητήρα P-8 σε P-408 οδήγησε στη δημιουργία του A-7C. H Αμερικανική Αεροπορία ερευνώντας και αυτή με τη σειρά της τις δυνατότητες του A-7A, δοκίμασε το αεροσκάφος και στις 26 Σεπτεμβρίου 1968 παράγγειλε το πρώτο από τα 457 A-7D. To A-7D διέφερε από τα "-Α" & "-Β" στον ισχυρότερο κινητήρα, στα προηγμένα ηλεκτρονικά, στην τοποθέτηση υποδοχής για εναέριο ανεφοδιασμό (σύστημα flying boom), αντί του σωλήνα που έχει υιοθετήσει το Ναυτικό (σύστημα probe and drogue), πυροβόλο M61 αντί των δύο Mk-12, αντιολισθητικό σύστημα πέδησης κ.ά.

Περιγραφή A-7E

Με την αντικατάσταση του κινητήρα TF-41 με την βελτιωμένη έκδοση TF-41 A-2, η συνολική ώση ανήλθε σε 6.804 Kg (14.986 lb, 66,7 KN) και η εγκατάστασή του στο Α-7 δημιούργησε την παραλλαγή Α-7E. O ηλεκτρονικός εξοπλισμός ναυτιλίας και επίθεσης του A-7E, N/AES (Navigation and/Attack Electronic Suite) αποτελείται από το ολοκληρωμένο σύστημα ναυτιλίας και άφεσης οπλικού φορτίου, NWDS (Navigation and Weapons Delivery System) που περιλαμβάνει ραντάρ APQ-126 που λειτουργεί στην περιοχή συχνοτήτων μπάντας "J" (10.0 - 20.0 GHz) και εκτελεί διαμορφώσεις αποφυγής ανωμαλιών εδάφους TA, παρακολούθησης του εδαφικού ανάγλυφου TF, όξυνση δέσμης ντόπλερ DBS για μεγαλύτερη διακριτικότητα περιοχών ειδικού ενδιαφέροντος, προβολή σε χαρτογραφημένη απόδοση του εδάφους που πετά το αεροσκάφος, καθώς και παρακολούθηση ραδιοφάρου για ακρίβεια στην πλοήγηση και υποβοήθηση του INS.

H ποικιλία όπλων που το A-7E μπορεί να φιλοξενήσει είναι πραγματικά εντυπωσιακή, περιλαμβάνοντας τα περισσότερα όπλα αέρος-εδάφους του αμερικανικού οπλοστασίου. Αρχίζοντας από τις βόμβες ελεύθερης πτώσης, το A-7E μπορεί να μεταφέρει την Mk81 των 113 Kg (250 lb), την Mk82 των 227 Kg (500 lb), την Mk 64 επίσης των 227 Kg, την Mk83 ή "χιλιάρα" όπως λέγεται αλλιώς, των 454 Kgr (1000 lb) και την Mk84 των 907 Kgr (2000 lb). Το A-7E μπορεί να χρησιμοποιήσει με πολύ καλά αποτελέσματα και τη βόμβα διασποράς βομβιδίων Mk.20 Rockeye Mod.2, βάρους 227 Kg (500lb), ενώ στην ίδια οικογένεια βομβών Rockeye περιλαμβάνονται η CBU-59/B κατά προσωπικού με 717 βομβίδια και η CBU-78/B Gator με φορτίο 29 βομβιδίων ναρκών BLU-91/B APAM ή 38 βομβιδίων ναρκών BLU-92/B κατά αρμάτων μάχης.

Στις κατευθυνόμενες βόμβες ανήκουν οι Paveway I και II και η EOGB, τύπου GBU-8 HOBOS. H Paveway είναι μετασκευασμένες Mk83 ή Mk84 με δέκτη ακτινοβολίας λέιζερ. H GBU-8, είναι μια Mk84 σε συνδυασμό με μονάδα EO. Εναλλακτικά μπορούν να τοποθετηθούν βομβίδια M118 συνολικού βάρους 1.362 Kg (3.000 lb). Την κατηγορία των κατευθυνόμενων βλημάτων αέρος-εδάφους στον εξοπλισμό του A-7E, καταλαμβάνει ο AGM-65 Maverick A&B βάρους 210 Kg (463 lb). Είναι οπτικής καθοδήγησης μέσω κάμερας TV, η γόμωση του είναι 59 Kg (130 lb), ενώ η εμβέλεια του ποικίλλει από 15 Km μέχρι 38 Km ανάλογα με το ύψος πτήσης και την ταχύτητα του αεροσκάφους. O AGM-65B, διαφέρει από τον -A, στην ικανότητα μεγέθυνσης εικόνας, που επιτρέπει μεγαλύτερη ακρίβεια στη σκόπευση. Τέλος, τα A-7E χρησιμοποιούν ρουκέτες των 70 mm (2,75 in), καθώς και τις βαρύτερες zuni των 127 mm (5 in). Φυσικά τον παραπάνω οπλισμό μπορούν να φέρουν και τα A-7H.

Σε ελληνική υπηρεσία

Τον Ιούνιο του 1974, η Πολεμική Αεροπορία υπέγραψε την προμήθεια 60 αεροσκαφών Α-7Η που ήταν όμοια με τα Α-7Ε του Αμερικανικού Ναυτικού (έχοντας υποστεί όμως μερικές μετατροπές). Η κατασκευή τους άρχισε αμέσως μετά την παραγγελία και στις 5 Μαίου 1975 πέταξε το πρώτο ελληνικό αεροσκάφος με δοκιμαστή τον Jim Read, ενώ την ίδια εποχή πήγαν στην Αμερική τα ελληνικά πληρώματα και οι τεχνικοί εδάφους για εκπαίδευση. Στις 30 Αυγούστου 1975 προσγειώθηκαν στην 115 ΠΜ. τα δύο πρώτα αεροσκάφη, μέχρι το τέλος του 1976 παραδόθηκαν συνολικά 45 και τον Μάιο του 1977 κατέφθασαν τα υπόλοιπα 14.

Το 1980 παραγγέλθηκαν τρία διθέσια Α-7 για να καλύψουν τις ανάγκες εκπαίδευσης, τα οποία μοιράστηκαν στις 340 ΜΒ - 345 ΜΒ και 347 ΜΒ και ονομάσθηκαν ΤΑ-7Η Corsair. Τέλος, μετά τον Πόλεμο του Κόλπου παραχωρήθηκαν δωρεάν στην χώρα μας για την συμμετοχή της άλλα 62 αεροσκάφη των τύπων Α-7Ε και ΤΑ-7C από τα αποθέματα του αμερικανικού ναυτικού.

Τελετή απόσυρσης

Τα A-7 προοριζόταν για απόσυρση από τον στόλο της Πολεμικής Αερπορίας στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Τελικά Οι «Κουρσάροι» είπαν το τελευταίο αντίο στους πολίτες, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2014, σε μια τελευταία διέλευση στον ουρανό της Θεσσαλονίκης.

23 Αυγούστου 2005